Meslek, insanın yaşamını sürdürebilmek için yaptığı ve genellikle yoğun bir eğitim ve  çalışmayı gerektiren sürecin sonunda kişilerin kazandığı unvanın adıdır.   Teknisyenlik, teknikerlik, mühendislik, mimarlık, doktorluk, avukatlık, öğretmenlik,  esnaflık, çiftçilik bir meslektir.  Bir mesleğe  sahip olmak için uzun yıllar eğitim, stajlar, çıraklıklar gerekir. Bir mesleği olan kişiler  sanayi, hizmet, sağlık, eğitim, tarım gibi sektorlede çalışırlar, üretime  katkıda  bulunurlar.     Ülkemizin şu an en önemli ihtiyacı üretim ve üretilen  malın ihraç edilmesi yoluyla ülkenin  gelirinin arttırılmasıdır. Bilişim sektöründen markalaşmaya yapacak daha çok işimiz vardır.  Kullandığımız pek çok ürünün  ithal olması cari açığın en büyük sebebidir.    Üretim yetersiz olunca önümüze dağ gibi bir işsizlik sorunu ortaya çıkmaktadır.  İşsizim diyen gençlere meslek, sanat olarak koli taşı, kuryelik yap diyenler  maalesef gençliği ve  insanlarımızı  harcamaktadırlar.  Yabancı   marketlerde çalışan ucuz iş gücü olmak,  koli koli Çinden veya başka  ülkelerden gelen ürünleri   kargo ile  taşımak insanımızı,  ülkemizi  bir yere götürmez. Gençlerimizi  meslek sahibi yapmaz.  Bizim, gençliğin  taşıdığı   kolinin içindeki ürünleri  üretecek yapıyı  kurmamız  ve insanları  gerçek  anlamda  meslek sahibi yapmamız şarttır .    İş ve meslek  ayrı  kavramlardır. Her iş  kutsal ve değerlidir  ama gençliğin  motosiklet kazalarında  harcandığı  ve geleceği  olmayan  işlerle uğraşması durumunda gençler  sadece bir süre  oyalanmaktadır.    Meslek liseleri üretim için  ilk basamaktır.   Özel sektör eliyle olmuyorsa Devlet eliyle milyarlarca dolar vererek satın  aldığımız  ürünlerin  ülkemizde  üretilmesi ve ihracı olmadan cari açığın kapanması  koca bir hayaldir.   Geçmişte Türkiye Sümerbank  gibi fabrikalar, devlet üretme çiftlikleri  gibi örnek uygulamalarla sanayileşmeyi, tarımsal ilerlemeyi başarmıştır.  Bugünde her alanda üretimi, markalaşmayı teşvik  etmeli ve  ileri teknoloji gerektiren bilgisayar, cep telefonu, yazılım, araç  kartları, araç beyinleri gibi katma değeri  yüksek ürünleri üretmeli ve ithalat zincirini kırmalıdır.  İşte ancak o zaman gerçek anlamda ekonomik bağımsızlık sağlanabilir.  Toki ile devlet eliyle   sosyal konutlar yapilabiliyorsa sanayileşme  ve üretim için  de örnek işler yapılabilir.   Gençlerimizin  ancak üretime yönelik eğitilmesi ve meslek okulları ile muasır medeniyet yolunda yürümek mümkün  olabilir.    Doç.Dr. Devrim Alkaya  Inş.Yük.Müh.& Kamu Yöneticisi